‘Angst om naar het ziekenhuis te komen is niet nodig’
Almira Latifi, specialistisch verpleegkundige SEH
In de serie ‘De mensen van het Ommelander’ vertellen medewerkers van verschillende afdelingen binnen ons ziekenhuis over hoe hun werk is veranderd ten gevolge van corona. De komende tijd staan op deze plek de verhalen van onze collega’s. Deze keer is het woord aan Almira Latifi, specialistisch verpleegkundige Spoedeisende Hulp.
“De afgelopen periode heb ik duidelijk gemerkt dat mensen bang zijn om naar het ziekenhuis toe te komen. Dat is helemaal nergens voor nodig. Wij hebben strikt gescheiden ingangen voor wel- en niet-coronaverdachte patiënten op onze Spoedeisende Hulp (SEH). De angst bij de mensen kan tot uitstel van het ziekenhuisbezoek en daarmee soms ook tot problemen leiden, zo heb ik zelf ervaren. Deze drempel om naar ons toe te komen lijkt gelukkig wat lager te worden, maar kan de komende tijd zeker nog verder omlaag.
Dat er nu door iedereen hard gewerkt wordt aan het veilig opschalen van de reguliere zorg is een goede ontwikkeling. Mensen kunnen met een gerust hart naar het ziekenhuis komen; het is juist belangrijk dat patiënten met vragen of onzekerheid over hun gezondheid niet blijven afwachten maar contact met ons opnemen”.
Veiligheid voorop
“Op onze SEH hadden we onlangs mensen met cardiologische klachten, met name pijn op de borst. Deze klachten bleken ze al langere tijd te hebben. Het was duidelijk dat zij niet eerder naar het ziekenhuis waren gekomen vanwege corona en dat ze het ook beslist niet fijn vonden om in deze tijd opgenomen te moeten worden. Gelukkig kan je je patiënten dan geruststellen en uitleggen dat veiligheid bij ons altijd voorop staat. Maar toch zou het beter zijn als wij zulke patiënten in een eerder stadium in het ziekenhuis zien. Als mensen te lang wachten kan het namelijk gebeuren dat dergelijke klachten al hebben geleid tot bijvoorbeeld een hartinfarct.
Behalve de angst die we zien bij mensen is de diagnostiek op dit moment trouwens ook lastiger. Patiënten moeten hun klachten via de telefoon aan de huisarts uitleggen, wat het moeilijker kan maken om adequaat te reageren. Op die manier kan je achter de feiten aan gaan lopen”.
Dubbele bezetting
“Als Spoedeisende Hulp werkten wij de laatste tijd met een dubbele bezetting én is iedereen gevraagd om 100% te werken. Per 28 april zijn we weer teruggegaan naar 1 operationele SEH, terwijl we de periode daarvoor met 2 aparte SEH’s hebben gewerkt: één voor corona(verdachte) patiënten en één voor mensen met niet-coronagerelateerde klachten. Als specialistisch verpleegkundige SEH ben ik op beide afdelingen ingezet. Een grote verandering ten opzichte van de situatie vóór corona is dat we werkten met een veel grotere groep, met daarin ook de scopiemedewerkers en de verpleegkundigen uit de flexpool. Je ziet deze collega’s dan veel vaker en je werkt nauwer samen dan normaal. Dat geldt ook voor onze samenwerking met de medisch specialisten, die op de niet-corona SEH direct zelf de patiënten konden zien. Mijn ervaring is dat de nauwere samenwerking met collega’s veel saamhorigheid kweekt, je krijgt meer begrip voor elkaar. Misschien kunnen wij hier ook ons voordeel uit trekken voor de toekomst!
‘Anders druk’
“Het werk op beide SEH’s was voor ons ‘anders druk’ de laatste tijd. Er moest meer worden geschakeld en overlegd, als je dienst begint weet je nooit wat de dag je gaat brengen. Op SEH1 stond je soms met 1 of 2 verpleegkundigen voor langere tijd ‘vast’ bij een bevestigde of verdachte COVID-patiënt. Maar op SEH2 was de patiëntenstroom de laatste tijd veel lager, vaak was het juist ontzettend rustig vanwege alle uitgestelde bezoeken. Dat voelt soms wat vreemd tegenover de collega’s op de IC en de corona-afdeling, waar ik echt veel respect voor heb. Zij moeten continu ontzettend hard werken. Al gaat het gelukkig de goede kant op nu er nog maar enkele coronapatiënten in ons ziekenhuis liggen, waarvan slechts één op de IC.
Frontlinie
“Na bijna 2 maanden werken tijdens corona zijn we gewend aan de nieuwe situatie. De eerste dagen was alles onzekerder, er was meer onrust omdat nog niet precies bekend was hoe het virus zich verspreidde. Er waren wat zorgen over voldoende beschikbaarheid van FFP2 mondmaskers bijvoorbeeld, op de SEH staan we natuurlijk wel in de frontlinie! Maar inmiddels voelt het als een normale werkdag. Ik maak me geen zorgen over mezelf, ik ga gewoon door om er voor de patiënt te zijn. En wat betreft onze protocollen: die wijzigden in de hectische corona weken zo’n beetje per dag! Chapeau voor onze teamleider die alle veranderingen supersnel blijft doorgeven via de mail of groepsapp”.