IC-verpleegkundige Eva: “In het donker, in alle rust, kan ik goed een oogje in het zeil houden.”
In deze serie vertellen medewerkers van verschillende afdelingen van het Ommelander Ziekenhuis hoe een nachtdienst eruitziet. Deze keer geven we Eva Pieters het woord. Eva is verpleegkundige op de Intensive Care (IC).
Een klein en persoonlijk team
Eva (31 jaar) werkt bijna vijf jaar als IC-verpleegkundige, waarvan bijna twee jaar in het Ommelander Ziekenhuis. Eva: “Ik merkte als verpleegkundige dat ik soms net niet genoeg wist over het menselijk lichaam. Daar miste ik de verdieping in. Dat is wat je écht vindt op de IC. Daarom ben ik de opleiding tot IC-verpleegkundige gaan doen in het UMCG. Via een oud-collega ben ik bij het Ommelander Ziekenhuis beland. Nu werk ik in een veel kleiner team. Het voelt persoonlijker en dat past beter bij mij.”
Patiënten van top tot teen bewaken
Eva en haar collega’s verplegen op de IC en hartbewaking ernstig zieke patiënten bij wie één of meerdere belangrijke lichaamsfuncties worden bedreigd. Bij deze lichaamsfuncties, ook wel vitale functies genoemd, kun je denken aan de ademhaling, bloedcirculatie en nierfunctie. Voor het functioneren van deze ‘vitale’ functies is intensieve zorg nodig. De zorg bestaat uit het bewaken, ondersteunen of volledig overnemen van deze vitale functies. Eva: “We controleren onze patiënten letterlijk van top tot teen en houden goed in de gaten of alle organen goed werken. We kijken onder andere naar de bloeddruk, hartslag, hoe vaak iemand plast en voeren lichamelijk onderzoek uit. Met deze gegevens weten we of een patiënt opknapt of niet. We hebben korte lijnen met de intensivist, dat is de arts op de IC. Hij is ook 24 uur per dag aanwezig.”
Per maand draait Eva gemiddeld acht nachtdiensten in de maand, dat is meer dan de meeste andere collega’s. Eva: “Ik vind een nachtdienst fijn om te doen. Er is een andere dynamiek op de afdeling. Er zijn minder collega’s en andere disciplines (bijvoorbeeld fysiotherapeut en diëtist) en dus ook minder geluiden en andere prikkels. In het donker, maar in alle rust, kan ik een oogje in het zeil houden. Dat vind ik de fijnste manier om te werken.”
Eigen planning
Overdag zijn er meer collega’s en ziet een dienst er anders uit. Eva: “’Tijdens de nachtdienst zijn we meestal met drie verpleegkundigen. Daarnaast kunnen we altijd de intensivist bellen. Als het nodig is, komt hij of zij naar de afdeling. We zijn op elkaar aangewezen. Ik vind het prettig dat we in de nacht wat meer onze eigen planning kunnen aanhouden en minder rekening hoeven te houden met andere afspraken. Denk aan afspraken voor onderzoeken van de patiënt of een afspraak met de fysiotherapeut of diëtist. ’s Nachts hebben we naast het bewaken en zo nodig verzorgen van de patiënt ook wat huishoudelijke taken, zoals het bijvullen van materialen en het controleren van medische apparatuur. Daarnaast kunnen er ’s nachts ook nieuwe patiënten opgenomen worden of kunnen we door andere afdelingen gebeld worden voor een vraag of het prikken van een infuus.
Zorg voor elkaar: extra belangrijk in de nacht
Hoewel Eva de nachtdiensten ontzettend leuk vindt, is het niet altijd makkelijk. Eva: “Het draaien van nachtdiensten is wel een aanslag op je lichaam, merk ik. En ook privé is het wel eens lastig te combineren. Mijn partner moet er soms toch rekening mee houden. Elke week doe ik ongeveer twee nachtdiensten, omdat dat beter bij mij past en ik gewoon geen ochtendmens ben. Maar het is natuurlijk niet je normale ritme, dus dat is wel eens pittig. Als het rustig is in de nacht, dan begin je vaak rond een uur of 5.00 uur te merken dat je lichaam wil protesteren. Het is dan steeds lastiger om scherp te blijven. Vaak loop ik dan even een rondje of drink een kop koffie. Als ik echt heel moe ben en het is rustig, dan zou ik ook nog een powernap kunnen doen in één van de twee relax-stoelen op onze afdeling. Alleen het idee van slapen op de afdeling vind ik niet een prettig gevoel, omdat ik bang ben om iets te missen bij mijn patiënten. Wat ik heel mooi vind, is de zorg voor elkaar. Bij nachtdiensten vragen collega’s onderling regelmatig aan elkaar ‘Heb je wel goed geslapen?’. Dat laat zien dat we een hecht team zijn en goed om elkaar denken, zodat we ook in de nacht de beste zorg kunnen bieden aan onze patiënten.”