Arts-assistent Paul: "Het saamhorigheidsgevoel is groter in de nacht”

Menselijke maat

Sinds half augustus werkt Paul (28 jaar) als arts-assistent op de Spoedeisende Hulp van het Ommelander Ziekenhuis Groningen. Paul vertelt: “Het is hartstikke leuk, maar ook pittig werk. Op de Spoedeisende Hulp zien we allerlei verschillende mensen. In dit werk zie je stress en verdriet maar gelukkig ook veel dankbaarheid. Het leukste vind ik de verantwoordelijkheid om alle verhalen aan te horen en deze te vertalen naar de specialisten. Het vak draait toch om de menselijke maat en vaak helpt het al als mensen hun verhaal aan iemand kwijt kunnen.”

Hecht team

Paul werkt zowel dag- als avond- en nachtdiensten. Het is het om in de nacht in het ziekenhuis te werken? Paul vertelt: “Nachtdiensten zijn uitdagend: ik ben ’s nachts de enige arts in het ziekenhuis, op de dienstdoende arts van de Intensive Care na. Deze arts slaapt in het ziekenhuis en is beschikbaar voor overleg over een patiënt. Dat geeft me het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Daarnaast werken we vaak samen met dezelfde mensen. Het saamhorigheidsgevoel is groter in de nacht omdat je vaak hetzelfde team hebt. En het is fijn dat de aflossing door de dagdienst altijd perfect is. De collega’s snappen dat je soms snakt naar je bed en ze bieden dan ook altijd aan om de afrondende taken over te nemen.”

Afwisselende werkzaamheden

In het weekend is het vaak drukker op de Spoedeisende Hulp dan doordeweeks. Paul legt uit: “De nachten zijn best afwisselend, maar in het weekend is het toch altijd wat drukker. Een speciale nacht is Oudejaarsnacht, dan zien we meer aanloop vanwege bijvoorbeeld vuurwerkongelukken. Dat zijn de minder leuke gevallen. Op de rustiger momenten zijn er  dan standaard administratieve taken die je in de nacht doet: brieven printen, lijsten bijwerken en voorbereidingen treffen voor de overdracht naar de dagdienst. Ik zorg er dan bijvoorbeeld voor dat mijn collega’s van de Acute Opname Afdeling weten welke patiënten er in de nacht zijn opgenomen. Zo weten mijn collega’s meteen of er nog patiënten zijn die moeten worden geholpen. Daarnaast hou ik er op de rustige momenten van om te studeren, muziek te luisteren of een spelletje te spelen met de verpleegkundigen die in de nacht aan het werk zijn.”

Persoonlijke groei

Paul merkt dat het voor zijn persoonlijke groei erg prettig is om met een ervaren verpleegkundige samen te werken in de nacht. Met een knipoog vertelt hij: “Als ik later groot ben, wil ik graag intensivist worden. Maar om daar te komen, heb ik nog een lange weg te gaan. Hopelijk kom ik dan in net zo’n fijn ziekenhuis als het Ommelander Ziekenhuis terecht.”