Pianostuk schrijven had therapeutische werking voor mij
"Het was op donderdag vlak na Kerst 2018, ik weet het nog precies. Ik was hondsberoerd, had koude rillingen en voelde me afwisselend heet en ijskoud. Mijn hartslag was hoog en ik kon nog geen kopje water binnenhouden. Continu overgeven en diarree. Eind van de middag heeft mijn vrouw de ambulance gebeld en die kwam meteen. Ik was ondertussen zo zwak dat ik niet meer kon lopen. Maar omdat mijn hartslag op dat moment goed was, werd besloten dat ik niet naar het ziekenhuis hoefde. Ik kreeg het advies 1000 mg paracetamol te nemen en dat was dat’.
Sepsis
Die nacht ging het steeds slechter met mij en om acht uur ’s ochtends belde mijn vrouw de huisarts, die onmiddellijk kwam. Ik was verward en soms nauwelijks bij bewustzijn, het was duidelijk dat dit geen ‘gewone’ griep was. De dokter constateerde dat het een sepsis (bloedvergiftiging) moest zijn en liet meteen opnieuw de ambulance komen. Op de spoedeisende hulp in Scheemda onderging ik een aantal onderzoeken om vast te stellen om welke bacterie het ging. De diagnose was een dubbele longontsteking als gevolg van een bacteriële (pneumokokken) infectie. De sepsis die de dag ervoor dus al begon, is een heel heftige reactie van het lichaam om de infectie af te weren. De longarts zei meteen tegen mijn vrouw: ‘U mag blij zijn dat hij er nog is’.
Zorg was geweldig
Ik was uitgedroogd en ging meteen door naar de Intensive Care, waar ik vier dagen heb gelegen. De zorg op de IC heb ik als geweldig ervaren. Er wordt heel goed op je gelet en op elk piepje wordt onmiddellijk gereageerd. Ik lag aan allerlei apparatuur, kreeg vocht, antibiotica en zuurstof toegediend en er was een katheter ingebracht. Ik gebruikte al medicijnen voor hartritmestoornissen, maar op de IC moest de dosering daarvan noodgedwongen worden verlaagd. Daardoor voelde het in mijn borst alsof er een eekhoorn over het dak heen en weer roffelde. Op de IC sta je ver van de bewoonde wereld af; ik was niet in staat tot lezen of tv-kijken, ik kon helemaal niks. Maar wat ik vanaf het begin wél hoorde, waren die onophoudelijke geluidjes vlak om me heen.
Pianodocent
Dat zal geen toeval zijn, want mijn leven heeft altijd voor een groot deel uit muziek bestaan. Tot aan mijn pensionering was ik met veel plezier pianodocent aan de muziekschool in Winschoten. Op dit moment geef ik nog lezingen over muziek en spelen mijn vrouw en ik samen quatre-mains op vleugel en piano in de kerk. Helaas heb ik tinnitus (oorsuizen) in combinatie met hyperacusis (overgevoeligheid voor geluiden) en fors gehoorverlies. Met een ‘buitencategorie’ hoortoestel gaat het vrij redelijk; ik houd me vast aan wat ik nog wel kan en de muziek is daarbij heel belangrijk voor mij!
Bliepjes
Niet vreemd dus dat ik in mijn IC-bed elk ‘bliepje’ van elk apparaat hoorde. In mijn hoofd ontstond op een bepaalde toonhoogte en in een bepaald ritme een melodie, in drieklank majeur. Ik heb een goed klankvoorstellingsvermogen, en eenmaal weer thuis heb ik het stukje voor piano dat in mijn hoofd zat, in notenschrift opgeschreven. De gebeurtenissen in het ziekenhuis waren heel emotioneel, het noteren van de muziek had voor mij dan ook een therapeutische werking. Terwijl ik nooit eerder heb gecomponeerd, wel altijd geïmproviseerd. Toen het klaar was heb ik het pianostukje naar de IC-afdeling gebracht, waar de medewerkers het een bijzondere en mooie manier van verwerking vonden. Die eerste dagen in het ziekenhuis bleef nog een melodie in mijn hoofd rondzingen, het lied ‘Aus dem Walde tritt die Nacht’ van Richard Strauss, wat mijn huisarts voor mij zong toen we samen wachtten op de ambulance. Ja, onze huisarts kan inderdaad mooi zingen!
Flinke tik
Ik heb een heel flinke tik gehad van de sepsis, het duurde máánden voor ik weer op gang kwam. Fysiek is mijn conditie daarna sterk verbeterd, na begeleiding door de fysio train ik nu zelf mijn spierkracht elke ochtend op de hometrainer. Ik ben wel iets langzamer geworden dan voorheen en het kost me wat meer moeite om dingen te overzien. In mei 2019 kreeg ik opnieuw een longontsteking en ben ik weer naar de longarts verwezen. Na een longfunctie-onderzoek heb ik nu een ander, langer werkend pufje gekregen voor mijn astma. In het Ommelander Ziekenhuis kom ik nu dus bij de cardioloog, de KNO-arts en de longarts. En altijd tot volle tevredenheid, ik ben blij dat ik nog steeds met mijn muziek bezig kan zijn!"