Je hoeft niet ver weg te zoeken om het dichtbij te vinden.

Toen onze zoon nog klein was en ziek werd, kwamen we terecht in het Ommelander Ziekenhuis. Dat was mijn eerste contact met dit ziekenhuis. Later kwam ik, als agent werkzaam in deze regio, veel vaker in het ziekenhuis. Keer op keer was ik blij verrast met de korte lijnen en de ruimte die wij als agenten kregen om ons werk te doen. Dit voelde heel plezierig.

Ik ben altijd heel actief geweest. Badmintonnen vond ik geweldig. Maar ja, dan word je wat ouder en herstel je niet meer zo snel. En toen de fysio mijn niet meer kon helpen met de pijn in mijn heup werd ik door mijn huisarts verwezen naar het ziekenhuis. De keuze naar welk ziekenhuis ik zou gaan was snel gemaakt.

Dit keer kwam ik dus zelf als patiënt het Ommelander Ziekenhuis binnen. Een heel andere ervaring, maar vanaf de allereerste röntgenfoto, de intake tot aan het ontslag was de zorg en begeleiding die ik kreeg fantastisch. Mijn behandelend arts op de afdeling Orthopedie nam alle tijd voor ons. Ze legde me precies uit wat er ging gebeuren en wat ik kon verwachten. Om me nog beter voor te bereiden ben ik naar een speciale voorlichtingsbijeenkomst geweest voor mensen die op de wachtlijst staan voor een nieuwe heup. Dat was heel prettig en ik kreeg op die avond alle tijd om mijn vragen te stellen.

Ik hoefde gelukkig niet lang te wachten op de operatie.

De eerste nacht na de operatie ondervond ik veel pijn, de verpleging ’s nachts kwam vaak bij me kijken. Dat voelde goed. Ze namen echt de tijd voor me. De volgende morgen was ik al een stuk opgeknapt en kon het revalidatietraject starten. Eerst samen met de fysio in het ziekenhuis en later met mijn eigen fysio thuis.

Terugkijkend heb ik de beste zorg gehad die ik me kon wensen bij deze operatie.